Jawor (klon jawor) to jedno z najbardziej majestatycznych drzew w naszych lasach, występujące głównie w górach i na pogórzu. Jest długowieczny - żyje do 500 lat i dorasta do 40 metrów Jawor jest też odporny na trudne warunki „wyrósł na skraju dzikiej puszczy karpackiej, na przekór wyjącym wichrom, tam gdzie każde inne drzewo uległoby dawno huraganowi” (J. Ejsmond, Żywoty drzew).
(fot. W. Bugno)
Jego rozłożyste korony i często dziuplaste pnie są miejscem do gniazdowania dla wielu gatunków ptaków oraz wiewiórek. Jawor zakwita maju, gdy rozwiną się już liście.
(fot. B. Łotocka)
Kwiaty są cennym źródłem nektaru i pyłku dla zapylaczy. Jesienią z kolei, charakterystyczne "noski" (skrzydlaki-owoce) są pokarmem dla gryzoni i ptaków.
Kora drzewa długo pozostaje gładka, szara; z wiekiem ciemnieje i łuszczy się dużymi lub mniejszymi płatami. W miejscach gdzie płaty kory są odgięte rośnie grzyb - szczeciniak jaworowy (potocznie zwany szczecinkowcem karpackim).
Jawor był czczony od wieków. Starożytni Grecy i Persowie wierzyli, że już sam jego cień przynosi błogosławieństwo i uzdrowienie. Słowianie przypisywali jaworowi moce magiczne.
Jaworowe drewno jest jasne, lekkie i twarde, łatwe w obróbce. Jest używane do produkcji fornirów i mebli. Z uwagi na szczególne cechy rezonansowe jest cenione przez twórców instrumentów muzycznych: fletów, lutni, gitar, instrumentów smyczkowych. Większość elementów skrzypiec i altówek wykonywana jest z drewna jaworowego, dlatego jawor bywa nazywany "drzewem lutniowym".
W literaturze polskiej jest jawor symbolem miłości i radości. Laura i Filon, sentymentalni kochankowie z wiersza Franciszka Karpińskiego, spotykają się wieczorem, przy świetle księżyca "pod umówionym jaworem".
Patronem jawora z doliny Przysłupianki został Św. Jan Chrzciciel,Kapliczkę namalowała Anna Makać.
Św. Jan Chrzciciel jest uważany za ostatniego proroka Starego Testamentu. Żył w I w. n. e. Był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Najświętszej Maryi Panny. Jego życie i działalność są dla chrześcijan wzorem poświęcenia i wiernego głoszenia prawdy. Żydom w Palestynie głosił potrzebę nawrócenia, którego symbolem był chrzest w rzece Jordan. Został ścięty na życzenie Salome, która zażądała od Heroda jego głowy. Jest patronem osób wątpiących, pasterzy, więźniów, skazańców oraz zakonów karmelitów i maltańskich.
