Simona Kossak (1943 – 2007) – profesor nauk leśnych, biolog i ikona ochrony przyrody. Powstało o niej kilka książek, filmów, audycji radiowych oraz spektakl teatralny. Z Puszczą Białowieską związała się w 1971 r. Początkowo pracowała w Zakładzie Badania Ssaków PAN, a od 1975 r. w Zakładzie Lasów Naturalnych Instytutu Badawczego Leśnictwa.
Przez 35 lat mieszkała w samym sercu Puszczy Białowieskiej - w starej leśniczówce Dziedzinka. Słynęła z bezkompromisowych poglądów, wrażliwości na los zwierząt i działań na rzecz zachowania resztek naturalnych ekosystemów Polski. Skutecznie walczyła z niehumanitarnymi metodami badawczymi - usuwała potrzaski zastawiane przez naukowców z Zakładu Badania Ssaków PAN w Białowieży. Oskarżano ją nawet o niszczenie "pomocy naukowych" i grożono sądem. Pomógł jej wówczas Antoni Gucwiński, dyrektor Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu, głosząc bezkompromisowo: "To hańbiące człowieka urządzenie może znaleźć miejsce jedynie w zbiorach narzędzi tortur stosowanych przez prymitywnych łowców minionych epok".
Działalność naukowa Simony Kossak łączyła wiele nurtów współczesnych badań dotyczących ochrony przyrody. Zajmowała się między innymi ekologią behawioralną ssaków i sama siebie określała mianem zoopsychologa. Jej dorobek naukowy obejmuje ogółem ponad 140 opracowań. Simona Kossak była także popularyzatorką nauki – od 2001 r., przez sześć lat, codziennie na antenie Radia Białystok opowiadała barwnie o świecie roślin i zwierząt, uczyła obserwować, czuć i rozumieć przyrodę. W 1995 r. urządziła i udostępniła turystom szlak edukacyjny o nazwie "Miejsce mocy". Już za życia była legendą.